Ιάζυγες

Αρχαίος νομαδικός σαρματικός λαός. Αρχικά ζούσε στις όχθες της Μαιώτιδας λίμνης (σημερινή Αζοφική θάλασσα στον Εύξεινο Πόντο). Περίπου το 50 π.Χ., με τη σαρματική επέκταση, κατοίκησε στις όχθες τού κάτω Δούναβη και αργότερα μετακινήθηκε προς τα Δ, κατά μήκος του ποταμού, για να εγκατασταθεί στην περιοχή μεταξύ του Δούναβη και των παραποτάμων του, Δράβου και Τίσα. Η τελευταία μετανάστευση των Ι. ολοκληρώθηκε κατά το πρώτο μισό του 1ου αι. μ.Χ. Οι πληθυσμοί αυτοί, γνωστοί και με την ονομασία Ι. μετανάστες, είχαν εξαιρετική πολεμική φήμη ως ιππείς και τοξότες και αποτελούσαν διαρκή απειλή για τα σύνορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ο Δομιτιανός εκστράτευσε εναντίον τους το 89 μ.Χ. και το 92 μ.Χ., ενώ ο Τραϊανός τους έπεισε να γίνουν σύμμαχοι της Ρώμης. Στο διάστημα της συμμαχίας τους με τους Ρωμαίους, οι Ι. στρατολογήθηκαν συχνά ως ιππείς στις τάξεις του ρωμαϊκού στρατού. Μετά τον θάνατο του Τραϊανού (117 μ.Χ.) επανέλαβαν τις επιδρομές τους κατά των ρωμαϊκών επαρχιών και κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Μάρκου Αυρήλιου (161-180 μ.Χ.), ενωμένοι με τους Μαρκομάννους, απείλησαν σοβαρά τα ρωμαϊκά παραμεθόρια εδάφη. Κατά τον 3ο και τον 4ο αι., παρά την ήττα τους από τον Μάρκο Αυρήλιο, συνέχισαν τις περιοδικές επιδρομές τους. Οι Ρωμαίοι εκστράτευσαν εναντίον τους το 283, το 284 και το 358 μ.Χ., χωρίς όμως να μπορέσουν να τους υποτάξουν οριστικά ή να τους διώξουν από την περιοχή του Δούναβη. Κάθε ιστορική αναφορά για τους Ι. διακόπηκε στα μέσα του 5ου αι.